Weerzien in Lima

Na een vlucht van bijna zes uur zijn wij in Lima (Peru) beland en is ons tweede deel van deze reis aangebroken. Het is hier twee uur vroeger dan in buurland Argentinie. Ook hier is het weer even wennen om niet te zeggen een cultuurshock. Lima is: massaal, druk, herrie, onstuimig verkeer, handelaren, toeterende taxi,s en bussen en nog meer herrie. Het lijkt in die zin wel wat op sommige Aziatische steden. Lima bestaat uit een aantal grote wijken die wel de moete waard zijn en die met elkaar verbonden worden door chaos en lelijkheid. Nadat wij ons appartement in forensenwijk San Miguel, 11-hoog met een streepje uitzicht op de Pacific hebben betrokken, bezoeken wij Plaza San Martin en Plaza Mayor om ons vervolgens breed makend door mensenmassa's en toeterend verkeer door de Chineese wijk te begeven. Oeps, dit is niet te belopen dus houden wij een krakkemikkige taxi aan die ons voor 15 Peruaanse Sole afzet bij een fraai restaurant in San Isidro. Hier ontmoeten wij Mylene, dochter van onze buren Ger en Angelica, die hier een aantal jaren met haar gezin woont. Het weerzien is leuk en de pisco sour -de nationale drank hier- en hapjes smaken uitstekend. In drie uur leren wij veel over het leven en gebruiken in Peru. We nemen afscheid van elkaar en bestellen een taxi naar het appartement.

Daar komen die avond schoonzus Joke met haar dochter en vriend vanuit Nederland aan. Zij reizen de komende drie weken met ons door Peru. Ook dat is weer even schakelen: voor vijf mensen een taxi, hotel, bus of restaurant regelen vergt iets meer voorbereiding. Los van een verloren gewaande rugtas is het weerzien fijn. Iedereen is moe en we slapen vroeg in. De volgende dag bezoeken wij met vijf man in een taxi gepropt de kunstenaarswijk Barranco en Miraflores, waar we heerlijk pasta, beef en friet eten. Toch kan het mij nog maar matig boeien. Goedkoop en lekker eten kun je hier wel. De volgende ochtend sta ik op met buikpijn en darmkramp; waarschijnlijk was het laatste Peruaanse biertje van gisterenavond niet meer zo goed. Deze ochtend vertrekken wij per lijnbus naar Ica en vervolgens per taxi naar Huacachina, een kleine oase in een gebied met megahoge zandduinen. Het is hier warm! Wij overnachten in een ecolodge (tent) aan de rand van het zwembad in Ecocamp 2 (Nummer 1 heb ik overigens niet kunnen vinden!). Ik laaf mij aan het zwembad; de anderen gaan voor een buggyrit van twee uur door de zandduinen. Veel gehobbel en zand met spectaculair uiticht, dat wel. Ook hier is het leven goedkoop. De taxi brengt je voor 10 Sole (€ 2,50) in twintig minuten naar Ica. Een kop koffie kost hier een halve taxi en een tweepersoonstent twee taxi's (20 Sole) per nacht voor met z'n tweeën. Een hobbelige nachtbus brengt ons in derien (!) uur naar onze volgende bestem-ming: Araquipa op zo'n 2.500 meter boven de zeespiegel. De moeheid en darmkramp heeft zich nu ook bij de dames gemanifesteerd, dus ga ik samen met Bender die avond de stad in voor eten en een biertje. Hasta luego.