Onthaasten in El Calafate

Lieve blogvolgers,

Een tweede bericht, dit keer vanuit El Calafate (geen emiraat, maar een stadje in Patagonië). Ik merk dat ik nog te veel in de Hollandse haastmodus sta. Alles gaat hier echter een stukje trager en dat geeft tijd om te genieten van al het moois wat dit land te bieden heeft: het weer, vriendelijk mensen, oneindige natuur en immense gletsjers. Een bus bracht ons afgelopen twee dagen in een natuurpark, waar wij te voet en met boot langs gletsjermuren kwamen van wel 70 meter hoog. Soms klinkt er een luide knal en tuimelt een ijsschots het water in en veroorzaakt dan een flinke golf. Dat proces vindt al duizenden jaren plaats, maar gaat misschien nu iets sneller vanwege de opwarming. Op het meer vaar je tussen drijvende blauwe ijsschotsen door, fascinerend. In het stadje zelf, vrij toeristisch, zijn tientallen hotels en restaurants in een soort westernstijl gebouwd en gekleurde huisjes op bergkammen rond de baai, waar o.a. zilverreigers, ibissen en flamingo's foerageren. Onderweg veel arenden, maar nog geen lama's te zien. In de stad zie je wel overal zwerfhonden, zoekend naar eten of een slaapplek en staan elkaar daarbij soms behoorlijk naar het leven. Wij hebben een aardig maar wat vervallen hotel even buiten het centrum. Toen wij hier vrijdagavond wegens vertraging door een onweersbui boven Buenos Aires pas rond elf uur 's avonds aankwamen, was de hotelkeuken net gesloten. Dan maar weer naar buiten. Wij liepen al zoekend in het donker de berg af. Direct stopte een auto en een aardige Argentijnse bood ons een lift aan naar het centrum, waar de pizzeria gelukkig nog open was. Om het goed te maken -en omdat wij hier langer blijven- bood de eigenares ons de volgende dag spontaan een grotere kamer aan met "lakeview". Morgen vertrekken wij voor een dag en nacht naar El Chalten, 200 km noordelijk voor wandelingen in de bergen en vast nog meer gletchers. Adios!